نيست و پيغمبر نمیتواند کوچکترين سخنی را از روی هوی بگويد؛ يا بعد میفرمايد:افَتُمارونَهُ عَلی ما يَری.وَ لَقَدْ رَ اهُ نَزْلَةً اخری.عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهی.عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوی... ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغی [1] تا آخر، که همه تأييد وضع وحی است که وضع وحی اشتباهپذير نيست. پشت سرش میفرمايد:

افَرَأَيْتُمُ اللّاتَ وَ الْعُزّی.وَ مَنوةَ الثّالِثَةَ الْاخْری.أَ لَکمُ الذَّکرُ وَ لَهُ الْانْثی.تِلْک اذاً قِسْمَةٌ ضيزی.انْ هِی الّا اسْماءٌ سَمَّيْتُموها انْتُمْ وَ اباؤُکمْ ما انْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ انْ يَتَّبِعونَ الَّا الظَّنَ [2]. بتها را نام میبرد و به شدت میکوبد. آيا ديديد اين بت لات را؟ ديديد اين بت عُزّی را؟ آن سومیشان بت منات را ديديد؟ اينها چه حرفهايی است که شما داريد میگوييد؟! چرا میگوييد اينها در اصل ملائکه بودند، دختران خدا بودند؟!انْ هِی الّا اسْماءٌ سَمَّيْتُموها انْتُمْ وَ اباؤُکمْ اينها يک موجودهای پوچی هستند، جز اسم و لفظ حقيقتی ندارند، پوچ و پوک و بیحقيقت و بیهمهچيز هستند.

گفتند پيغمبر در حالی که داشت اينها را میخواند يکمرتبه شيطان آمد دخالت کرد، تا به اينجا رسيد به زبان پيغمبر انداخت: «تِلْک الْغَرانيقُ الْعُلی وَ انَّ شَفاعَتَهُنَّ لَتُرْجی» يعنی اينها يک عُقابهای خيلی قشنگی هستند، اميد به شفاعت اينها میرود؛ جملههايی که به جملههای [قرآن] هيچ شباهتی ندارد و با جملههای کوبنده بعد نيز متناسب نيست. شيطان [که] اين جمله را گفت قريش خوشحال شدند، گفتند راضی شديم. افتادند سجده کردند و گفتند پس ما صلح کرديم. حال، پيغمبر خبر ندارد که اينجا شيطان مداخله کرده و حرف ديگری را به جای وحی گفته؛ يعنی پيغمبر آن ساعتی که داشت وحی را ابلاغ میکرد شيطان آمد پارازيت داد، يک چيز ديگر را به جای وحی به خورد مردم داد! اينجا ديگر از

[1]. نجم/ 12- 15 و 17.

[2]. نجم/ 19- 23.