آشنایی با قرآن 9،صفحه :219

پيغمبر هستيم پس حتماً بايد طرف پيروز باشيم؛ گاهی به سود ما بود به ضرر دشمن، گاهی هم به سود دشمن بود به ضرر ما. چنين بود تا وقتی که صدق نيّات ما به ظهور رسيد يعنی واقعاً آنچه که بايد از درون ما بجوشد جوشيد، آنوقت خداوند پيروزی خودش را بر ما نازل کرد. شما چه توقعی داريد؟! چرا اينقدر پر توقع شدهايد؟!

وَ الَّوِ اسْتَقاموا عَلَی الطَّريقَةِ لَاسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً. اگر بر اين طريقت استقامت بورزند آن وقت است که آنها را از آب فراوان سيراب خواهيم کرد؛ مقصود اين است که نعمتهای ما از زمين و آسمان به سر مردم خواهد ريخت. مفسرين گفتهاند اين آيه مثل آيه «وَ لَوْ انَّ اهْلَ الْقُری امَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْارْضِ» [1]آزمايشِ در مقابل نعمت و رفاه

نکته خيلی اساسی که ذکر شده اينجاست. گاهی انسان به همين مرحله قناعت میکند، میگويد: مردمی ايمان میآورند؛ بعد تجربه، خيلی خوب در موردشان صورت میگيرد؛ آزمايش میشوند، از کوره خيلی صحيح و عالی بيرون میآيند، بعد وعده خدا درباره آنها راست میشود يعنی آنوقت خداوند متعال درهای رحمت و نصرت خودش را به روی آنها باز میکند. آيا ديگر کار تمام شد؟ نه، کار بشر تمامشدنی نيست. بعد که به اين مرحله رسيد، تازه خود اين مرحله میشود يک مرحله آزمايش. چه بسا اقوامی- از جمله مسلمين صدر اول- در ابتدا خيلی خوب آزمايش میدهند، بعد که در آزمايشْ خوب از آب درآمدند خداوند درهای

(1). اعراف/ 96.