تفسير سوره نوح (2)

اعوذ باللَّه من الشيطان الرجيم

ما لَکمْ لا تَرْجونَ لِلَّهِ وَقاراً.وَ قَدْ خَلَقَکمْ اطْواراً.الَمْ تَرَوْا کيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمواتٍ طِباقاً.وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فيهِنَّ نوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً.وَ اللَّهُ انْبَتَکمْ مِنَ الْارْضِ نَباتاً.ثُمَّ يُعيدُکمْ فيها وَ يُخْرِجُکمْ اخْراجاً.وَ اللَّهُ جَعَلَ لَکمُ الْارْضَ بِساطاً.لِتَسْلُکوا مِنْها سُبُلًا فِجاجاً [1].

اين سوره که سوره مبارکه نوح ناميده میشود و با آيه انّا ارْسَلْنا نوحاً شروع میشود و مجموعاً در حدود سی آيه است، يکسره راجع به نوح و قوم نوح است؛ يعنی در اين سوره وضع حضرت نوح با قوم خودش، دعوت نوح و سخنانی که آنها در اين زمينه گفتهاند، تا هلاک شدن آنها و نجات يافتن عدهای بازگو شده است؛ تمام سوره به همين مطلب

[1]. نوح/ 13- 20.