[تفسير سوره نوح]

تفسير سوره نوح (1)

بسم اللَّه الرحمن الرحيم

انّا ارْسَلْنا نوحاً الی قَوْمِهِ انْ انْذِرْ قَوْمَک مِنْ قَبْلِ انْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ اليمٌ.قالَ يا قَوْمِ انّی لَکمْ نَذيرٌ مُبينٌ.انِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقوهُ وَ اطيعونِ.يَغْفِرْ لَکمْ مِنْ ذُنوبِکمْ وَ يُؤَخِّرْکمْ الی اجَلٍ مُسَمًّی انَّ اجَلَ اللَّهِ اذا جاءَ لايُؤَخَّرُ لَوْ کنْتُمْ تَعْلَمونَ [1].

در اين سوره مبارکه هم بيشتر آيات کوتاه کوتاه است. اين سوره راجع به انذارات حضرت نوح است قوم خودش را. میدانيم که قرآن مخصوصاً روی خصوصيات تاريخی- يعنی مسائلی که از نظر هدايت و تعليم و تربيت و اصلاح نفوس مردم اثر ندارد- مثلًا روی اسمها تکيه نمیکند. يک مورخ اينگونه مینويسد: نوح مردی بود که اسم پدرش اينبود، در فلان شهر و در فلان تاريخ متولد شد، مادرش که بود و دختر که بود. آن

[1]. نوح/ 1- 4.