هست در شکلهای مختلف. در خود اروپا به صورت یک نوع اعتراض علیه تمدن [ظاهر شده است] که این هیپیگری و غیر آن تقریباً مظهری از آن قضیه است.

یکی دیگر از آن مسائل، مسأله گسیختهشدن روابط خانوادگی است به طور عموم، که حتی مسأله جوانان تابعی از این مسأله است. حال چطور شد که به این شکل درآمد؟ اول یک خطاهای کوچکی سبب میشود، ولی بعد به جایی میرسد که غیرقابل جبران است. مثلًا یکی از توابع این قضیه مسأله کودکهایی است که نه پدر و نه مادر شناخته شده دارند. با اینهمه وسائل جلوگیری که هست، پیدایش فرزندهایی که از روابط نامشروع پدید آمدهاند یک مسأله است. این فقط یک امر عاطفی نیست. بچههایی که از این راه به دنیا میآیند- و مادرها هم اغلبْ اینها را به مؤسسات عمومی واگذار کرده و رفتهاند- بعد که بزرگ میشوند نه پدری را میشناسند و نه مادری و این امر بدترین ناراحتیهای روحی را در آنها به وجود میآورد؛ چون فطری هر انسانی است که میخواهد با گذشته خودش ارتباط داشته باشد و بداند از پای کدام بوته درآمده است، پدرش کیست، پدربزرگش کیست، برادرانش چه کسانی هستند، مادرش کیست، خالهاش کیست و ... انسانی که این جور به دنیا بیاید هیچوقت یک انسان سالم نخواهد بود. در آماری که اخیراً انگلیسیها خودشان برای خودشان تهیه کرده بودند آمده بود که از هر ده انگلیسی یک نفر حرامزاده است. کار به اینجا رسیده است. این امر قطع نظر از هر چیزی یک انسانهای بیمار و طاغی به وجود میآورد، انسانی که چون دستش به پدر و مادر نمیرسد با جامعه خودش دشمن میشود. اینها تازه بعضی از آن عوارض است؛ و