کوشش میکند جلو آن را بگیرد.«مَنّاعٍ لِلْخَیرِ» بسیار منعکننده و بسیار بازدارنده دیگران است از کار خیر.

«مُعْتَدٍ»گناه، موجب سنگینی و کسالت و کدورت

أَثیم. إثم به معنی گناه است ولی بیشتر به اثر گناه نظر دارد. یک وقت ما میگوییم عاصی. عاصی یعنی عصیانگر، متمرّد، کسی که امر خدای خودش را تمرّد کند (عاصی در اصطلاح قرآن). این کلمه بیشتر از این نمیفهماند که امر خدا را تمرد کرده است. ولی اگر بگوییم مذنب، مذنب از ماده ذَ نَب است. ذَ نَب یعنی دُم و دنباله.

قرآن در مورد کارهای خیر یک تعبیر دارد و در مورد کارهای شر تعبیر دیگری دارد و این خودش [شامل] یک نکته بسیار دقیق علمالنفسی و روانشناسی روحی و معنوی است و آن این است که کار خیر به انسان نیرو میدهد و سنگینی او را برطرف میکند، انسان را چالاک میکند، به انسان قدرت و بال میدهد. هر چه انسان در کار خیر بیشتر وارد شود روحش سبکبارتر و سبکبالتر و قدرتمندتر میشود، مثل اینکه پا برای رفتن بیشتر پیدا میکند و بال برای پرواز پیدا میکند.

برعکس، کار شر بار برای انسان درست میکند. با هر گناهی مثل اینکه یک چیزی روی دوش انسان میگذارند؛ قدرت تحرک را از انسان