چنین کسی چگونه ممکن است چنین مقصودی داشته باشد؟! فکری کرد و گفت: بله حافظ آن را اول گفته بود، بعد فهمید اشتباه کرده این را گفت. (خود مرحوم دکترمعین یک مقدار روی دیوان حافظ از نظر تاریخ غزلها که چه غزلهایی مثلًا در جوانی گفته شده و چه غزلهایی در دوره پیری، کار کرده بود.) گفتم: اگر تحقیقاتی که اخیراً میشود نشان داد که همین شعری را که تو میگویی، جلوتر از آن شعرها گفته است چکار میکنی؟ گفت: برای آن یک فکر دیگر میکنیم.

این نشان میدهد که از اول، روی لجاجت یک مدعایی را پذیرفتهاند و کوشش میکنند هر جور هست اینها را از اسلام و اسلام را از اینها جدا کنند. با منطق که نمیشود جدا کرد، ناچار همین یاوهها را باید ببافند. این یاوهها را که میبافند، یک عده دانشجویی که یک دور دیوان حافظانسانهای مسخشده

از اینجا قرآن تقریباً به یک شاخه این بحث میپردازد. فرمود: مسأله این است که اینها حالت لجاج به خودشان گرفتهاند؛ یک درجه بالاتر، اینها موجودات مسخشدهای شدهاند، روح و فکر خود را در اثر این اعمال زشتشان و این لجاجتها مسخ کردهاند، اینها دیگر انسان نیستند.افَمَنْ یمْشی مُکبّاً عَلی وَجْهِهِ اهْدی امَّنْ یمْشی سَوِیاً عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ. اینها