[تفسیر سوره تغابن]

تفسیر سوره تغابن (1)

بسماللَّه الرحمن الرحیم یسَبِّحُ للَّهِ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الْارْضِ لَهُ الْمُلْک وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلی کلِّ شَیءٍ قَدیرٌ.هُوَ الَّذی خَلَقَکمْ فَمِنْکمْ کافِرٌ وَ مِنْکمْ مُؤْمِنٌ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلونَ بَصیرٌ.خَلَقَ السَّمواتِ وَ الْارْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَ کمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکمْ وَ الَیهِ الْمَصیرُ.یعْلَمُ ما فِی السَّمواتِ وَ الْارْضِ وَ یعْلَمُ ما تُسِرّونَ وَ ما تُعْلِنونَ وَ اللَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدورِ [1].

این سوره، سوره مبارکه تغابن و پنجمینِ مسبّحات است؛ پنجمین سورهای است که با «سبّح» و یا «یسبّح» شروع شده است و از آن جهت سوره تغابن نامیده شده است که در یکی از آیات این سوره که خواهد

[1]. تغابن/ 1- 4.