یکی از ملکات ائمه اطهار

از جمله ملکات مستحسنه ائمه اطهار علیهم السلام این بود که زیاد برده میخریدند و مدتی این بردهها را در خانه خودشان نگه میداشتند؛ چون فلسفه بردگی در اسلام این است که بردگان دورهای را (از دوره کفر تا دوره آزادی) بگذرانند و یک دالانی را طی کنند که تحت تربیت افراد مسلمان باشند، و اسلام از این ناحیه بسیار بهرههای انسانی خوبی گرفته است. یکی از کارهای ائمه اطهار علیهم السلام همین بود، چون یکی از مصارف زکات این است که برده بخرند و آزاد کنند اما نه این که بردهای را که هیچ تربیت اسلامی پیدا نکرده از این طرف بخرند و از آن طرف آزاد کنند، بلکه اگر بردهای قبلًا تربیت اسلامی پیدا کرده که چه بهتر، و اگر این طور نیست مدتی در یک خانواده واقعاً مسلمان نگهداریاش کنند تا آداب و اخلاق اسلامی را عملًا بیاموزد و بعد آزادش کنند. ائمه اطهار این کار را زیاد میکردند، یعنی برده میخریدند و آزاد میکردند، ولی مدتی هم آنها را نگه میداشتند و بردگان در مدتی که در خانه آنها بودند با حقیقت و ماهیت اسلام آشنا میشدند و مسلمانهای بسیار اصیل از آب درمیآمدند.

بردگان زیادی در خانه امام زینالعابدین علیه السلام بودند. در طول سال که بردگان خطا و لغزش میکردند و کار بدی میکردند امام علیه السلام اینها را در دفتری یادداشت میکرد تا این که روز آخر (یا شب آخر) ماه رمضان امام علیه السلام همه بردگانش (زن و مرد) را جمع میکرد و خود در وسط