محدود کردن روابط جنسی کوشش میکرد و به اسلام در یک سلسله مسائل ایراد میگرفت. اساساً در قانون کلیسا ارتباط جنسی مطلقاً ولو با زن شرعی، یک کار پلید بود. از نظر آنها زن ذاتاً موجودی پلید بود و عمل مقاربت ولو با زن شرعی عمل کثیفی بود و لهذا افراد مقدس و پاک و منزّه، افرادی که شایستگی داشتند به مقامات عالی روحانی برسند، کسانی بودند که در همه عمر زنی را لمس نکرده و با زنی نزدیکی نکرده بودند. پاپ از میان افرادی انتخاب میشد- و هنوز هم چنین است- که تمام عمر را مجرّد به سر برده بودند، و اصلًا نفس «تجرّد» مقدس بود. منتها میگفتند افرادی که استعداد دارند این عمل مقدس تجرّد را انجام دهند و در تمام عمر با هیچ زنی تماس نداشته باشند، کم هستند- و همینها هستند که بعداً کشیش و کاردینال میشوند و بعضی به حد پاپ شدن میرسند- اما اکثر مردم نمیتوانند مجرّد باشند و اگر ما به اکثر مردم بگوییم مجرّد زندگی کنند، اینها مرتکب عمل زنا میشوند- که پلیدتر است- و بیشتر عمل جنسی انجام میدهند. بنابراین از باب «دفع افسد به فاسد» ازدواج را اجازه میدادند.

اسلام بر عکس، تجرّد و عزوبت را پلید میداند و گفته است «زمین، آدم عزب

را لعنت میکند که بر آن بول کند» [1]مجازات تهمت زنا

وَ الَّذینَ یرْمونَ الُمحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ یأْتوا بِارْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدوهُمْ

[1]. [نظیر این تعبیر در روایات درباره «أغلف» یعنی مرد ختنه نکرده وارد شده است (بحار، ج 104/ ص 126).]