تفسیر سوره نور (12)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم الَمْ تَرَ انَّ اللَّهَ یزْجی سَحاباً ثُمَّ یؤَلِّفُ بَینَهُ ثُمَّ یجْعَلُهُ رُکاماً فَتَرَی الْوَدْقَ یخْرُجُمِنْ خِلالِهِ وَ ینَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فیها مِنْ بَرَدٍ فَیصیبُ بِهِ مَنْ یشاءُ وَ یصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یشاءُ یکادُ سَنا بَرْقِهِ یذْهَبُ بِالْابْصارِ.یقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیلَ وَ النَّهارَ انَّ فی ذلِک لَعِبْرَةً لِاولِی الْابْصارِ [1].

این آیات، همه دنباله همان آیه مبارکه نور است و همه این آیات یک هدف را تعقیب میکند و آن هدف همین است که همه موجودات عالم در یک روشنایی به سر میبرند، روشناند به نور خدا و با یک اراده

[1]. نور/ 43 و 44.