سخن پیامبر صلی الله علیه و آله

پیغمبر اکرم فرمود: اول بار که در کوه حرا به من وحی نازل شد و جبرئیل نازل گردید، آیات اول سوره «اقرأ» را آورد:

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذی خَلَقَ.خَلَق الْانْسانَ مِنْ عَلَقٍ.اقْرَأْ وَ رَبُّک الْاکرَمُ.الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ.عَلَّمَ الْانْسانَ ما لَمْ یعْلَمْ [1].

یکمرتبه احساس کردم که گویا همه جهان دگرگون شده. حرکت کردم و به طرف منزل آمدم. قدم به قدم که برمیداشتم، سنگها و تمام ذرات عالم وجود را میدیدم که به من سلام میکنند و با من حرف میزنند.

اصلًا معنی«اللَّهُ نورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ» همین است. کجاست که در آنجا نور خدا نباشد، و مگر میشود نور خدا در جایی باشد و آگاهی و شعور و ادراک در آنجا نباشد؟ البته هر موجودی ادراک و شعور و آگاهیاش به آن درجه وجودی خودش بستگی دارد.

[1]. علق/ 1- 5.