کریم در آخر همین آیه جملهای ذکر میکند که نشان میدهد این آیه بسیار بسیار قابل تدبّر و تأمل است و هرکسی به اندازه ظرفیت خود چیزی از این آیه کریمه میفهمد، چون در آخر آیه بعد از ذکر مثَل میفرماید: وَ یضْرِبُ اللَّهُ الْامْثالَ لِلنّاسِاطلاق «نور»به خدا

تعبیر آیه این است:اللَّهُ نورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ خدا نور آسمانها و زمین است. با توجه به این که آسمانها و زمین که در قرآن ذکر میشود نه به عنوان قسمتی از مخلوقات عالم است بلکه به عنوان همه این مخلوقات و بلکه همه مخلوقات عِلوی و سِفلی و غیب و شهادت است، معنای آیه این میشود که خدا نور تمام جهان است.

پس در ابتدای این آیه به خداوند متعال کلمه «نور» اطلاق شده است.

آنچه بشر ابتدائاً از کلمه «نور» میفهمد همین نورهای محسوس است که هنوز هم صد درصد حقیقت آن از نظر فیزیکدانان کشف نشده است. قدر مسلّم این است که در جهانِ ماده یک چیزی به نام «نور» وجود دارد، اگرچه از نظر علمی شناخت آن دشوار باشد.

بعضی از اجسام نیرند و نور میپراکنند مثل خورشید، بسیاری از ستارگان، چراغها و لامپهایی که خودمان داریم که اگر این نورها نمیبود جهان سراسر تاریک بود و به اصطلاح «چشم، چشم را نمیدید» ولی