تفسیر سوره توبه (3)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم

وَ مِنْهُمُ الَّذینَ یؤْذونَ النَّبِی وَ یقولونَ هُوَ اذُنٌ قُلْ اذُنُ خَیرٍ لَکمْ یؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنینَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذینَ امَنوا مِنْکمْ وَ الَّذینَ یؤْذونَ رَسولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ الَیمٌ [1].

آیات منافقین است. میفرماید بعضی از این منافقین پیغمبر اکرم را آزار میدهند به این نحو که میآیند پیغمبر را عیبجویی میکنند به این شکل که میگویند این خیلی حرفشنو است: وَ یقولونَ هُوَ اذُنٌ یعنی او گوش است. اذُن اصلًا به معنی گوش است.

وقتی که در مقام مبالغه درباره کسی میخواهند بگویند که او زیاد حرفها را گوش میکند، میگویند که او گوش است. در زبان فارسی هم ما میگوییم: فلان کس در فلان مورد سراپا گوش شده بود. وقتی میخواهیم بگوییم که غیر از استماع و شنیدن چیز دیگری در کارش نیست

[1]. توبه/ 61.