تفسیر سوره انفال (12)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم

وَ انْ جَنَحوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَکلْ عَلَی اللَّهِ انَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ. وَ انْ یریدوا انْ یخْدَعوک فَانَّ حَسْبَک اللَّهُ هُوَ الَّذی ایدَک بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنینَ. وَ الَّفَ بَینَ قُلوبِهِمْ لَوْ انْفَقْتَ ما فِی الْارْضِ جَمیعاً ما الَّفْتَ بَینَ قُلوبِهِمْ وَلکنَّ اللَّهَ الَّفَ بَینَهُمْ انَّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ. یا ایهَا النَّبِی حَسْبُک اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَک مِنَ الْمُؤْمِنینَ [1].

در آیات پیش قسمتهایی را خواندیم که مربوط بود به اینکه چه کسانی اجازه قتل آنها و جهاد با آنها داده میشود که از آیه انَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذینَ کفَروا شروع شد تا رسیدیم به آیهای که امشب خواندیم. قرآن اول آنها را توصیف کرد به یک صفت ضد انسانی که مسئله نقض عهد و پیمان بود، آنهم نه یک بار بلکه متعدد. بعد

[1]. انفال/ 61- 64.