برزخیشان آغاز میگردد. این آیه بر همین مطلب دلالت میکند. قرآن نمیگوید که قبل از قیامت، مردم، چه سعید و چه شقی همینطور منتظر نگهداشته میشوند برای محاکمه نهایی و تا آن وقت همه در یک حالت انتظار بسر میبرند؛ و لهذا میفرماید اگر ببینی آن زمان را که فرشتگان میآیند اخذ میکنند، توفّی میکنند، تحویل میگیرند به تمام و کمال کافران را و فقط بدنشان میماند که بعد میپوسد، و اینها را معذب میدارند (عذاب عالم برزخ). این بدن دیگر در کار نیست ولی معذلک عذابش هست. یضْرِبونَ وُجوهَهُمْ وَ ادْبارَهُمْ از پیش رو و پشت سر، اینها را میزنند و به آنها میگویند عذاب سوزان را بچشید.

ذلِک بِما قَدَّمَتْ ایدیکمْ وَ انَّ اللَّهَ لَیسَ بِظَلّامٍ لِلْعَبیدِ. این آیه دو فراز دارد: یکی ذلِک بِما قَدَّمَتْ ایدیکمْ و دیگر: وَ انَّ اللَّهَ لَیسَ بِظَلّامٍ لِلْعَبیدِ. این دو فراز مکمل یکدیگرند.

وقتی که صحبت عذابهای دردناک میشود فوراً به ذهن انسان میآید که چرا خدا چنین عذاب میکند؟ آیا این الْعَیاذُ بِاللَّه ظلم نیست از طرف خداوند؟ قرآن همیشه اینطور جواب میدهد: ذلِک بِما قَدَّمَتْ ایدیکمْ اینها همه به موجب آن چیزهایی است که دستهای خودتان آنها را پیش فرستاده است؛ یعنی تمام این عذابها و متقابلًا نعیمها، عذابها و نعیمهایی است که به دست خودتان آنها را پیش فرستادهاید. خدا هرگز به بندگان خودش ظلم نمیکند. آیات قرآن که این مطلب را میرساند زیاد است. در قرآن همیشه عموم مشیت الهی به چشم میخورد یعنی قرآن در مسئله مشیت الهی چنین نیست که مثلًا ثنوی باشد وبگوید بعضی امور تحت مشیت الهی است ولی بعضی دیگر تحت مشیت الهی نیست، بلکه میگوید همه چیز تحت مشیت الهی است