مردمِ دیگر شما را بربایند. پس خدای متعال شما را مأوی داد و با یاری خودش، یاری و تأیید و تقویت نمود و شما را از نعمتهای پاکیزه و خوب برخوردار کرد. همه اینها برای این است که شما شاکر و سپاسگزار باشید.به طور کلی قرآن کریم همواره کوشش میکند که اعتماد مسلمین و مؤمنین را به ایمانشان جلب کند، یعنی میخواهد به آنها بفهماند که ایمان داشتن و مسلمان درست و واقعی بودن چه آثار و نتایج خوبی دارد. خیلی کوشش میکند که توجه ما را به این نکته جلب کند، و هرگز نتایج خوب ایمان و مسلمانی را تنها محول نمیکند به دنیای دیگر، و به اصطلاح حواله به نسیه نمیکند که به مردم بگوید بیایید چنین عمل کنید، زحمات عبادت را تحمل کنید و نتیجه ایمانتان را فقط در دنیای دیگر از ما بخواهید، بذری است که محصولش انحصاراً در دنیای دیگر به انسان میرسد.

این یک منطق است ولی منطق قرآن این نیست. البته منطق قرآن یک منطق مادی هم نیست که بگوید بذری که اینجا میپاشید محصولش را همین جا میبرید و استفاده مینمایید. اینطور نیست که نظر فقط به منافع مادی، آنهم در دنیا باشد. به انسانها ثابت میکند که در همین دنیا آثار و نتایج خوبی میبرید، نتایج آن مختص به آخرت و آن دنیا نیست. لذا میفرماید: وَ اذْکروا اذْ انْتُمْ قَلیلٌ ... فراموش نکنید آثار را در دنیا؛ اینها را ببینید اعتمادتان جلب میشود، اطمینان بیشتری پیدا میکنید. البته مخاطب، مسلمانان آن روزند: خداوند شما مردم را قبل از اینکه به اسلام گرایش و به خدا ایمان پیدا کنید، در آن وقتی که ضعیف بودید و کفار میخواستند شما را از بین ببرند، در وضع نوینی قرار داد [و به