قرآن همیشه «مردن» را «کامل تحویل گرفتن» تعبیر میکند. لهذا میفرماید:

اللَّهُ یتَوَفَّی الْانْفُسَ حینَ مَوْتِها خدا نفوس را در وقت مردن به تمام و کمال تحویل میگیرد. آیهای هست در سوره سجده: وَ قالوا ءَ اذا ظَلَلْنا فِی الْارْضِ آیا آن وقتی که ما گم شدیم در زمین (فقط همان بدنش را میبیند) پراکنده شدیم، هر ذرّهمان به جایی رفت که پیدا شدنی نبود ءَ انّا لَفی خَلْقٍ جَدیدٍ بار دیگر خلق میشویم، زنده میشویم، محشور میشویم؟ قرآن میگوید: بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ کافِرون بلی اینها لقاء پروردگار را که قیامت است منکرند. به اینان جواب بده: قُلْ یتَوَفّیکمْ مَلَک الْمَوْتِ الَّذی وُکلَ بِکمْ ثُمَّ الی رَبِّکمْ تُرْجَعونَ [1] مسئله روح

اینکه اشخاصی میگویند در کجای قرآن مسئله روح مطرح است، در خیلی جاهای قرآن مطرح است. از جمله همینجاست که

[1]. آیات 10 و 11 سوره سجده.