و یا اینکه رسماً برای اثبات وحدت واجبالوجود قیاس منطقی ترتیب میدهد:

َوْ کانَ فیهِما الِهَةٌ الَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا [1].

2. استفاده از نظام علّی و معلولی

دلیل دیگری که نشان میدهد قرآن برای عقل اصالت قائل است این است که مسائل را در ارتباط علّی و معلولی آنها بیان میکند. رابطه علت و معلول و اصل علیت پایه تفکرات عقلانی است و قرآن خود آن را محترم شمرده و به کار میبرد. با آنکه قرآن از جانب خدا سخن میگوید و خداوند نیز آفریننده نظام علت و معلولی است و طبعاً سخن از ماورائی است که علت و معلول مادون آن قرار دارند، با این همه، از این موضوع غفلت نمیکند که از نظام سببی و مسبّبی عالم یاد کند و وقایع و پدیدهها را مقهور این نظام بداند. به عنوان مثال این آیه را در نظر بگیرید که

[1]. انبیاء/ 22 [اگر خدایان متعدد غیر از ذات احدیت وجود میداشت، آسمان و زمین تباه شده بودند.]