نوشته شیخ محمد طاهر معروف به ابن عاشور (متوفای 1393) از فقهای بزرگ معاصر که منصب فتوای مالکیان را در تونس بر عهده داشت. وی از داعیان اصلاح اجتماعی- دینی در آن دیار به شمار می‌رود و در این زمینه نوشته‌های فراوانی دارد که بیشتر به صورت مقاله‌هایی در معتبرترین مجلات تونس و مصر به چاپ رسیده است او تفسیر خود را با همین دید در سی جزء نگاشت که بزودی شهرت یافت.
این تفسیر از بهترین تفاسیر عصری و روزآمد به شمار می‌رود که بیشتر به مسائل اجتماعی، تربیتی، اخلاقی و سیاسی پرداخته و با توجه به نیاز روز و مسائل مطرح شده در میان نسل جدید، به تبیین و تفسیر آیات و ارائه راه حلّ مشکلات حاضر در سایه رهنمودهای قرآن پرداخته و از ذکر نکات بلاغی و ادبی و بیان تناسب آیات و اهداف مترتب بر هر یک از سوره‌ها غفلت نورزیده و از مباحث بی‌فایده و روایات اسرائیلی و جز آن نیز دوری جسته است. از این رو این تفسیر به عقل- بیش از نقل- نظر دارد و شدیدا به منقولات واهی بویژه منقولات کعب الاحبار تاخته است. با اینکه او اشعری مسلک است، گرایش عقلی متناسب با نهضت علمی عصر را برگزیده و از هر گونه سطحی نگری اجتناب کرده است.

نوشته استاد سعید حوی (متوفای 1411)؛ که در یازده مجلد در قاهره به چاپ رسیده است. وی از روشنفکران اسلام‌گرا به شمار می‌آید که در این راه بار سنگینی به دوش گرفت و در مسیر اهداف تربیتی، اخلاقی و اجتماعی و با توجه به نکات ادبی و بلاغی، تفسیر خود را نگاشت. وی مسأله «وحدت موضوعی» سور و آیات را مطرح کرد و پی گرفت و از این راه آفاق گسترده‌ای را در تفسیر گشود. این تفسیر در نوع خود کم نظیر است و علاوه بر نکات یاد شده، به مسائل علمی نیز که گاه در قرآن بدان اشاره شده پرداخته است.