اثر نویسنده مشهور، علامه شیخ محمد جواد مغنیه (1400- 1322)، از بزرگترین علمای لبنان و دانش آموخته از حوزه علمیه نجف اشرف است. وی در لبنان به عنوان قاضی شرع تعیین شد و سپس به سمت مستشار دادگاه عالی و بعد از آن به عنوان نایب رئیس آن دادگاه انتخاب گردید. پس از مدتی ریاست آن دادگاه به وی پیشنهاد شد ولی او نپذیرفت و از کار کناره‌گیری نمود و به تألیف و تدوین کتاب پرداخت و تألیفات فراوان ارزشمند و معتبری به رشته تحریر در آورد که از مهمترین آنها همین تفسیر گرانقدر است- در هفت جلد- که چندین بار به چاپ رسیده است.
شیخ مغنیه از منادیان تقریب بین مذاهب اسلامی بود و رساله‌ها و مقالات مفید فراوانی در مجله «رسالة الاسلام» در این خصوص نوشته است.
تفسیر وی سبکی جدید دارد و با نیازهای جامعه اسلامی در عصر کنونی متناسب است و بخوبی از عهده انجام این رسالت بر آمده و مفاهیم قرآن را با بیانی موجز و متناسب با مقتضیات زمان و با عباراتی زیبا و محکم و دلایلی متین و معقول بیان کرده است؛ بدون اینکه از دستاوردهای مفسران گذشته و معاصر غفلت ورزد.
خلاصه اینکه این اثر، تفسیری جامع و کامل و پاسخگو به پرسشهای نسل جدید است. خداوند به مؤلف بزرگوارش پاداش نیکو عنایت فرماید.
تفسیر دیگری به همین نام (الکاشف) به زبان فارسی و با همکاری استاد سید محمد باقر حجتی و استاد عبد الکریم شیرازی- که هر دو از اساتید دانشگاه تهران هستند- در دوازده جلد نوشته شده و از سال 1404 تاکنون چندین بار به چاپ رسیده است.
این تفسیر، ترسیمی از چهره موزون سوره‌های قرآن و روابط آیات است و شیوه جدیدی را برای تبیین آیات برگزیده است. در آغاز هر سوره [و برخی آیات مهم ، پس از توضیحی عام درباره سوره و چگونگی نام آن، مطالب اساسی و پیام اصلی سوره یا آیه زیر عنوانی آمده است. سپس به توضیحات و دسته‌بندیهای موضوعی