این تفسیر مشهورترین اثر تفسیر علمی فراگیر دوره معاصر، نوشته شیخ طنطاوی جوهری است. «الجواهر» در 25 جلد به اضافه یک جلد پیوست که به گفته وی خواسته است در آن، برخی از بدایع هستی را که در تفسیر نیاورده روشن کند. این تفسیر أوّلین و تنها تفسیر کاملی است که با نگرش علمی به طور گسترده تدوین شده است.
وی در سال 1287 در مصر متولد شد و تحصیلات خود را در مراکز علمی مختلف قاهره گذراند. او نزدیک به سی عنوان تألیف دارد که در آنها توجّه بسیاری به علوم شده است. تفسیر جواهر از آخرین نوشته‌های اوست که در سال 1356 پایان یافت. او در سال 1358 در گذشت.
طنطاوی معتقد بود که معجزات علمی قرآن پیوسته و روز به روز- با پیشرفت علم- آشکارتر می‌شود و هنوز هم گنجینه‌های علمی قرآن مکشوف نگشته است و با گذشت زمان بتدریج آشکار می‌گردد.
وی از کودکی، خود را مشتاق کشفیات جدید علمی، عجایب هستی، شگفتیهای طبیعت و اسرار و رموز آسمانها و زمین و زیباییهای آنها دید. در مقدمه تفسیرش می‌گوید: «هنگامی که به امت اسلامی و تعالیم دینی می‌اندیشیدم دریافتم که بیشتر خردمندان و دانشمندان از این معانی (آیات علمی در قرآن) روی گردان و از سیر و کاوش در آن غافل و بی‌خبرند و تنها تعداد اندکی به آفرینش جهان و غرایب و شگفتیهای آن می‌اندیشند. از این رو به تألیف کتابهای مختلفی آغاز کردم؛ از جمله، «نظام العالم و الأمم»، «جواهر العلوم»، «التاج المرصّع»، «جمال العالم» و ... و در این کتابها آیات قرآن را با شگفتیهای هستی در آمیختم و آیات وحی الهی را متناسب با عجایب خلقت مطرح کردم». [1]
ولی او متوجه شد که این کتابها به رغم کثرت و انتشار و ترجمه آنها به زبانهای دیگر همچون اردو، قفقازی و روسی، عطش درونی وی را آرام نساخت؛ بنابراین به درگاه خداوند متوسل شد تا او را در تألیف تفسیری فراگیر که منطبق و مشتمل بر