نوشته استاد رشید رشدی بغدادی که در سال 1951 م پایان یافت و همان سال در بغداد به چاپ رسید. وی از پدیده‌های کونی و پهنای عرصه گیتی سخن رانده و دلالت آنها را بر نظم حاکم بر جهان و در پی آن، حکمت صانع متعال روشن ساخته است. وی در مقدمه، از عقب ماندگی جامعه اسلامی و چیره شدن استعمار بر مسلمانان، بر اثر ناتوانی علمی و رزمی آنان سخن گفته است؛ سپس به سازش میان علم و دین اشاره کرده و بر وفق آن، از پدیده‌های طبیعت که هر یک آیتی است بر عظمت خالق، بحث کرده و در تأیید آن، شواهدی از کتاب و سنت آورده است. در بخش دوم کتاب، تنها از رهنمودهای قرآنی مرتبط با پدیده‌های کیهانی گفتگو کرده و آن را دلیل روشنی بر اعجاز این کتاب جاوید آسمانی گرفته است. وی درباره شکل زمین و تأثیر کوهها و زبانه‌های دریایی و اختلاف مواضع طلوع و غروب و فشار هوا و مسأله رجع و صدع و نیروی جاذبه و مسائل دیگری را که در قرآن از آنها سخن رفته، بخوبی شرح و بسط داده است؛ که بر گستردگی علم و قدرت استنباط وی در مسائل مربوط به دین و دانش دلالت دارد و انصافا کتاب ارزشمندی است که من همواره از آن بهره برده‌ام. [1] خداوند او را جزای خیر دهد.
استاد عبد اللّه پاشا فکری نیز در این زمینه، کتابی دارد که در آن پدیده‌های کیهانی