بدون شک سنّت- در کنار قرآن- تفسیری است بر آیات احکام و آنچه از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله روایت شده و اصحاب برگزیده او و ائمه اطهار آن را تبیین نموده‌اند، تفاسیر فقهی به شمار می‌رود و امت اسلامی آن را- گرچه به صورت غیر مدوّن- نسل به نسل به ارث برده‌اند و صحابه و تابعان و پس از آنان دانشمندان و فقیهان، هرگاه در احکام و فرایض دینی مشکلی برایشان پیش می‌آمد، به قرآن مراجعه می‌کردند و اختلاف نظر اصحاب یا تابعان و یا علما به چگونگی فهم آنان از متن قرآن در خصوص تکالیف و فرایض دینی بر می‌گشت؛ و شاهد بر این مطلب فراوان است.
این وضع تا زمان ظهور پیشوایان مذاهب و فقهایی که از کتاب و سنت استنباط می‌نمودند ادامه داشت. در آن زمان بود که حوادثی بر مسلمانان گذشت که سابقه