اثر ابو محمد، اسماعیل بن عبد الرحمان معروف به سدّی کبیر [2] (متوفای 128) از مردم حجاز و در کوفه زیست. او مفسری عالیقدر و نویسنده‌ای توانا در تاریخ بویژه درباره غزوات (جنگهای) صدر اسلام است. از تفسیر او به نام «تفسیر کبیر» یاد می‌شود و از منابع سرشار تفاسیر پس از وی است. جلال الدین سیوطی به نقل از خلیلی می‌گوید: «سدّی، تفسیر خود را با ذکر سندهایی از ابن مسعود و ابن عباس نقل کرده است و بزرگانی چون ثوری و شعبه از او روایت کرده‌اند. گرچه تفسیر گرد آمده وی از طریق اسباط بن نصر روایت شده است که درباره‌اش برخی سخنان گفته شده؛ ولی تفسیر سدّی بهترین تفاسیر، شناخته شده است». [3]
تفسیر او پیوسته و شامل تمامی سوره‌ها و آیات قرآن است که در تفاسیر متأخّر پراکنده شده بویژه در تفسیر «جامع البیان» طبری و «الکشف و البیان» ثعلبی. فؤاد سزگین می‌گوید: «جمع آوری این تفسیر در یکجا و بیرون کشیدن آن از متون تفاسیر ناقل از وی کاری آسان است» [4] و این کار اخیرا با کوشش و تحقیق دکتر محمد عطا یوسف انجام گرفته و از تفسیر «الدر المنثور» سیوطی و «تفسیر ابن کثیر» و قرطبی و شوکانی و غیره نیز استفاده کرده و به طور مستقل به چاپ رسیده است. [5]