نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 463
خطای بزرگ است: اولا نسبت دادن چیزی که انتساب آن به معصوم معلوم نیست. ثانیا تفسیر کلام خدا بدون آگاهی از آن؛ پس از روی جهل و نادانی، هم به خدا و هم به عترت طاهره چیزی نسبت دادهایم و این خود گناه بزرگی است. در وصیت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله به ابو ذر آمده است: «کفی بالمرء کذبا أن یحدّث بکلّ ما سمع؛ [1] همین که آدمی هر چه بشنود بازگو کند، برای دروغگو دانستن آن، کافی است».
نمونههایی از تفاسیر معتبر منقول از اهل بیت
حال به بررسی نمونههایی از تفاسیر منقول از اهل بیت علیهم السّلام میپردازیم که میتواند به عنوان آموزش کیفیت صحیح پرداختن به تفسیر قرآن کریم و روش استنباط معانی حکیمانه آن، استفاده شود. مهمترین این نمونهها را از درون کتابهای معتبر که دارای اسناد صحیح و بیاشکال است، برگزیدیم. اینک به عنوان مثال، تفاسیری را که درباره آیه وضو، آیه قصر در سفر، آیه خمس، قطع ید سارق، تحریم خمر، کیفر قتل مؤمن، سه طلاقه کردن زن، متعه زن و متعه حج، رجعت و بدا آمده است، ذیلا یادآور میشویم:
ثقة الاسلام کلینی از طریق علی بن ابراهیم نقل میکند که زراره از امام باقر علیه السّلام درباره مسح سر- که به قسمتی از سر کفایت میکند- پرسید: «از کجا این را دریافتهای؟ امام تبسمی کرد و آنگاه فرمود: ای زراره! این حکم پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله است و در آیه قرآن نیز آمده است.- آنگاه تفصیلا درباره آن سخن گفت و فرمود:- زیرا خداوند وقتی فرمود: «فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ» دریافتیم که باید تمام صورت شسته شود. سپس فرمود: «وَ أَیْدِیَکُمْ إِلَی الْمَرافِقِ» و آنگاه با تفاوت در تعبیر فرمود: «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِکُمْ» و وقتی که فرمود: «برؤوسکم» چنین دریافتیم که باید برخی از سر مراد
[1] وسائل الشیعه، ج 12، ص 188، کتاب العشره، باب 118، شماره 1. [2] مائده 5: 6.
نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 463