ابو اسماعیل بن شراحیل کوفی معروف به مرّة الطیب و مرّة الخیر بود که این لقب را به خاطر کثرت عبادتش به خود گرفت. از ابو ذر و حذیفه و ابن مسعود و علی علیه السّلام حدیث نقل کرده، و اسماعیل سدّی و شعبی و عطاء بن سائب و عمرو بن مرّه و جمعی دیگر از او روایت کرده‌اند. عجلی می‌گوید: «تابعی، ثقه، عابد و زاهد بود.
پیوسته در رکوع و سجود بود». می‌گویند: زمان پیامبر را درک کرده، ولی محضر او را درک نکرده است. او در سال 76 وفات یافت. [3]
درباره او گفتارهایی است نظیر آنچه درباره مسروق گذشت و همان جا اشارت رفت؛ همچنین یادآور شدیم که همواره اصحاب ابن مسعود- که از هواداران امیر مؤمنان بودند- آماج تیر تهمت‌ها و نسبت‌های ناروا قرار می‌گرفتند.

ابو عمر و عامر بن شراحیل شعبی حمیری کوفی از همدانیان است. از مسروق بن اجدع و ابن عباس و علی علیه السّلام و عده زیادی از صحابه و تابعان نقل حدیث کرده است. فقیهی برجسته و دارای حافظه‌ای قوی بود در حدی که گفته