عبد اللّه بن حبیب کوفی، از اصحاب ابن مسعود است. همراه امیر مؤمنان علیه السّلام در جنگ صفین شرکت کرد. مردی ثقه و کثیر الحدیث است. ابن عبد البرّ می‌گوید: «او در نزد همگان ثقه است. قاری و معلم قرآن بود» [1]. عاصم از طریق او قرائت علی علیه السّلام را اخذ کرده است. ابن عساکر از ابو بکر بن عیاش از عاصم بن ابی النجود از ابو عبد الرحمان سلمی نقل کرده است که: «من کسی را تواناتر از علی بن ابی طالب نسبت به قرائت ندیده‌ام» [2].
در گذشته، گفتار او درباره صحابه و نحوه فراگیری تفسیر از محضر پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله را آوردیم. [3] او در سال 72 وفات یافت.

ابو عایشه همدانی و ادعی کوفی، فقیهی توانا و عابدی وارسته بود و از امیر مؤمنان علیه السّلام کسب فیض می‌نمود و در تمامی جنگ‌های حضرت در رکاب او بود. نیز افتخار شاگردی ویژه عبد اللّه بن مسعود را دارا بود. از معاذ بن جبل و خبّاب بن الأرت و أبیّ بن کعب نقل حدیث کرده است. پدرش اجدع بن مالک سرآمد سوارکاران یمن و عمرو بن معدیکرب دایی او بود.
شعبی می‌گوید: «من کسی کوشاتر از او در طلب علم ندیدم. او از شریح در مقام فتوا داناتر بود؛ از این روست که شریح موقعی که درمی‌ماند، از او نظر می‌خواست».
علی بن مدینی می‌گوید: «هیچ یک از اصحاب ابن مسعود بر او پیشی نگرفت. او از جمله اصحاب ابن مسعود بود که به مردم حدیث می‌آموختند. همزمان هم قاری و هم مفتی بود». ابن حجر می‌گوید: «مناقب او بسیار است. وی در سال 63 درگذشت» [4].
مسروق، دانش فراوانی اندوخته بود و بر آموختن علم از صحابه پیامبر صلّی اللّه علیه و آله