[2] کنیه‌اش ابو حمزه و بنابر قولی ابو عبد اللّه مدنی است؛ ابتدا در کوفه و سپس در مدینه سکونت کرد. در «خلاصه» آمده است: «در مدینه و سپس در کوفه بود. او یکی از دانشمندان (برجسته) بود. ابن عون، می‌گوید: من کسی را از قرظی داناتر به تأویل قرآن ندیده‌ام» [3]. ابن سعد در شرح حال ابو برده می‌گوید: «از پیامبر روایت نموده که حضرت فرمود: مردی از دو گروه کاهنان خواهد آمد و قرآن را چنان خواهد آموخت که کسی پس از وی چنان نیاموخته باشد. ربیعه می‌گوید: ما پیش خود می‌گفتیم: او محمد بن کعب قرظی است؛ زیرا مقصود از دو گروه کاهنان دو قبیله بنی قریظه و بنی نضیر بودند» [4].
ابن حجر می‌گوید: «او از علی بن ابی طالب، عبد اللّه بن مسعود، ابو ذر، ابو الدرداء، زید بن ارقم، عبد اللّه بن عباس، عبد اللّه بن جعفر بن ابی طالب، براء بن عازب، جابر بن عبد اللّه، أنس و دیگران نقل حدیث کرده است. ابن سعد در «طبقات» می‌گوید: او فردی ثقه، کثیر الحدیث و پرهیزگار بود. عجلی می‌گوید: از مردم مدینه، تابعی، ثقه، مردی صالح و عالم به قرآن بود. ابن حبان می‌گوید: او از