عطاء بن سائب ابو محمد ثقفی کوفی یکی از پیشوایان حدیث است. [2] وی از سعید بن جبیر، مجاهد، عکرمه، ابو عبد الرحمان سلمی و گروهی دیگر روایت کرده است. راویان او اعمش و ابن جریج‌اند. ابو اسحاق می‌گوید: «عطاء بن سائب یکی از بازماندگان سلف است!». احمد بن حنبل می‌گوید: «انسانی بسیار مورد اعتماد و صالح است»، ولی عده‌ای او را متهم کرده‌اند که در سال‌های واپسین عمرش دچار تخلیط شده بود؛ لذا او را تنها در مورد احادیث پیشینش توثیق کرده‌اند! یحیی بن سعید می‌گوید: «من از کسی نشنیده‌ام که درباره احادیث پیشین او سخنی بگوید». چرا چنین تحولی درباره او رخ داده است؟ ابو قطن از شعبه نقل می‌کند که گفت: «از سه نفر در درون من تردیدی وجود دارد: عطاء بن سائب، یزید بن ابی زیاد و یک نفر دیگر» [3]. سبب این تردید چیست؟
استاد ما مرحوم آیت اللّه خویی رحمه اللّه ابتدا روایت او از امام علی بن الحسین علیه السّلام را درباره مسأله قضا و قدر آورده و آنگاه فرموده است: «این روایت دلالت بر تشیع او دارد و توثیقاتی که از او درباره احادیث پیشین او رسیده و اینکه سپس در هم آمیخته و تغییر کرده است، شاید از آن جهت باشد که او ابتدا از عامه محسوب می‌شد و سپس به مکتب اهل بیت پیوست» [4]، ولی به نظر می‌رسد او از ابتدای امر از خاصه بوده است؛ زیرا کوفی است و در محضر افرادی همچون ابن جبیر، مجاهد، عکرمه، سلمی و امثال آنان تربیت یافته است؛ اما علت اینکه برخی او را مختلط