این مدرسه را صحابی بزرگ عبد اللّه بن مسعود پایه گذاری کرد. ابن مسعود به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله وابسته بود و خادم او بود و بر دست او پرورش یافت.
حذیفه می‌گوید: «نزدیک‌ترین مردم به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله در مقام راهنمایی، ارشاد و موضع‌گیری، ابن مسعود است». صحابه پیامبر صلّی اللّه علیه و آله می‌دانستند که ابن ام عبد (ابن مسعود) از نزدیکترین بندگان به خداست؛ نخستین کسی است که آشکارا در جمع قریش قرآن خواند و در راه خدا آزارها دید و شکیبایی نمود. او در دو هجرت (هجرت به حبشه و مدینه) حضور داشت و در تمام جنگ‌های پیامبر شرکت نمود.
وی در زمان خلافت عمر به عنوان معلم و مربی به کوفه آمد تا اینکه در سال 31 عثمان او را احضار کرد و در همان سال وفات یافت. ابو الدرداء هنگام شنیدن خبر وفات وی گفت: «پس از او، دیگر کسی همانند او نیست».
شمار بسیاری به دست او تربیت یافتند که از جمله ایشان برخی از تابعان همچون علقمة بن قیس نخعی، ابو وائل شقیق بن سلمه اسدی کوفی، اسود بن یزید نخعی، مسروق بن اجدع، عبیدة بن عمرو سلمانی، قیس بن ابی حازم و دیگران