طریق سالم و درستی است و آن طریق مقاتل بن سلیمان خراسانی بلخی مروزی است. او ابتدا به بصره و از آنجا به بغداد رفت. در بغداد شیخ حدیث و به تفسیر شهره بود؛ تفسیر وی رواج یافته و معروف است. ابن خلکان می‌گوید:
«مقاتل از مجاهد بن جبر و عطاء بن ابی رباح و ضحّاک و دیگران تفسیر آموخت و از دانشمندان عالی‌قدر بود. شافعی می‌گوید: همه مردم در تفسیر ریزه‌خوار سفره مقاتل بن سلیمانند» [2]. احمد بن سیار می‌گوید: «او از مردم بلخ است. به مرو رفت و از آنجا به عراق سفر کرد و به سال 150 در بصره درگذشت».
تفسیر او از همان ابتدا مورد توجه بود و نظر دانشمندان را به خود جلب نمود، [3] جز آنکه تهمت‌هایی به او زدند که از آنها به دور است. قاسم بن احمد صفار می‌گوید: «به ابراهیم حربی گفتم: چرا مردم به مقاتل طعن می‌زنند؟ گفت: از روی حسد و بددلی». ابن مبارک وقتی به بخشی از تفسیر او نگریست گفت: «چه علمی! ای کاش مستند بود»، و از طریق سفیان بن عبد الملک از ابن مبارک نقل شده که گفت: «اگر وی ثقه بود تفسیرش بهترین تفاسیر بود. آن را رها کن». عبد الرزاق می‌گوید: «از عیینه شنیدم می‌گفت: به مقاتل گفتم: از ضحّاک حدیث نقل کن؛ زیرا