ابن طباطبا[1]

ابن طباطبا- احمد

- بن محمد بن اسمعيل بن ابراهيم طباطبا بن اسمعيل ديباج بن ابراهيم بن حسن مثنّى ابن امام حسن مجتبى ع، مكنّى به ابو القاسم، معروف به ابن طباطبا، از اكابر مصريين و نقيب طالبيين ديار مصريه و اديب و شاعر بود، در زهد و غزل و موضوعات متنوعه ديگر هم شعر خوب ميگفته است. بدو منسوب است كه در بيان درازى شب گويد:

كتاب عيار الشعر بنوشته كشف الظنون تأليف او است، لكن اين كتاب را در معجم الادبا و قاموس الاعلام بابن طباطبا محمد بن احمد مذكور ذيل نسبت داده‌اند. صاحب ترجمه بسال سيصد و چهل و پنجم هجرى قمرى در شصت و چهار سالگى در مصر وفات يافت.

(كف و ص 42 ج 1 كا و 642 ج 1 س)

ابن طباطبا- عبد اللّه‌

- بن احمد بن على بن حسن بن ابراهيم طباطباى مذكور فوق، مكنّى به ابو محمد، از فضلاى مصر ميباشد كه بسيار كريم و سخى و داراى املاك و ثروت بسيار بود. بنوشته قاموس الاعلام از عادات مستمّره‌اش بوده كه همه‌روزه حلواى بادامى بسيارى تهيه ميكرد و بمردم تقسيم مى‌نمود و نوادر بسيارى در حق او متواتر است. ابن خلّكان اين مطلب را قدرى شرح داده و گويد:

هرروز دو جام شيرينى و قدرى قرص نان توى دستمالى مهر شده براى كافور اخشيدى صاحب ديار مصريه مى‌فرستاد و بهريك از افراد طبقات ديگر نيز فراخور حال خودشان‌

[1]- ابن طباطبا- عنوان مشهورى بعضى از اكابر ميباشد كه برخى از ايشان را مى‌نگاريم و مجملى هم از شرح لفظ لقب طباطبا را (كه لقب جد عاليشان بوده) در باب اول تحت عنوان طباطبا نگارش داده‌ايم.