و چهل و دويم هجرت در هشتاد سالگى درگذشت. (ص 143 مط)

ابن الصيرفى- محمد

- بن عبد اللّه صيرفى شافعى، مكنّى به ابو بكر، معروف به ابن الصيرفى، از متكلّمين شافعيّه زمان غيبت صغرى ميباشد و از تأليفات او است:

1- البيان فى دلائل الاعلام على اصول الاحكام 2- حساب الدور 3- الفرائض و غيرها. روز جمعه دوازدهم ربيع الاول سيصد و سى هجرت درگذشت.

(ص 300 ف)

ابن الصيفى‌

حيص بيص سابق الذكر كه نام جدّ عاليش صيفى بوده است.

ابن الضايع- على بن محمد

- بن على بن يوسف نحوى اندلسى اشبيلى، معروف به ابن الضايع، مكنّى به ابو الحسن، از اكابر علماى نحو و كلام و علوم عربيّه ميباشد كه در همه آنها بمعاصرين خود مقدّم، وحيد عصر خود و از تلامذه شلوبين بود، در تمامى عمر خود ازدواج نكرده و بنماز جماعت مواظبت داشته است.

شرح جمل و شرح كتاب سيبويه از تأليفات وى بوده و بسال ششصد و هشتادم هجرت در حدود هفتاد سالگى درگذشت. (ص 48 صف و 494 ت)

ابن طاوس‌[1] ابن طاوس- احمد

- بن موسى بن جعفر، داماد شيخ طوسى ابن محمد بن احمد ابن محمد ابن احمد ابن محمد بن سيد محمد طاوس علوى‌

[1]- ابن طاوس- در اصطلاح رجالى و ارباب تراجم، عنوان مشهورى هريك از افراد خانواده جليله آل طاوس ميباشد كه اكثرشان از مفاخر علماى شيعه بودند. سرسلسله ايشان ابو عبد اللّه سيد محمد علوى فاطمى حسنى، ملقب به طاوس ابن اسحق بن حسن ابن محمد بن سليمان ابن داود ابن حسن مثنى ابن امام حسن مجتبى ابن على بن ابيطالب ميباشد كه در سوراء و عراق نقيب الاشراف و نقيب النقباء بوده و حله و نيل و كربلا و نجف را از صدمات و غارات و حملات مغول نجات داده است. لقب طاوس هم بجهت زيبائى صورت او بوده و عقيده بعضى آنكه طاوس نام اصلى وى بوده است.-