بارى وفات ابن شهرآشوب در بيست و دويم شعبان پانصد و هشتاد و هشتم هجرى قمرى در حلب واقع شد و در دامنه كوه جوش نزديك قبر شريف محسن سقط پسر حضرت امام حسين ع مدفون گرديد. شهرآشوب جدّ صاحب ترجمه از تلامذه شيخ طوسى بوده و صاحب ترجمه بواسطه او هم از شيخ روايت ميكند.

(كف و ذريعه و ص 602 ت و 529 ج 1 مه و 69 هب و 484 مس و اطلاعات متفرقه)

ابن شهيد- احمد

- بن ابى مروان عبد الملك بعنوان ابو عامر اندلسى مذكور شده است.

ابن شهيد- احمد

- بن عبد الملك بن عمر بن محمد بن عيسى بن شهيد (بر وزن كميل) قرطبى اندلسى، مكنّى به ابو عامر، معروف به ابن شهيد، از مشاهير ادبا و شعراى اندلس ميباشد كه وزير عبد الرحمن ناصر، حكمران اندلس و بسيار عادل و مدبّر بود و نوادر بسيارى در حق او منقول است. بين او و عبد الملك بن جوهر (كه نيز از وزرا و لقب حمار داشته) رقابت بود، از آن رو كه عمر جدّ احمد نيز در شام بيطار (دام‌پزشگ) بوده بين ايشان لطيفه‌اى نيز جريان يافته است، چنانچه ابن شهيد در بيمارى ابن جوهر بعيادت رفت لكن بجهت عدم اجازه ملاقات برگشته و و اين شعر را بدو فرستاد:

پس ابن جوهر نيز در جوابش بنگاشت:

سال وفات صاحب ترجمه بدست نيامد، لكن بقرينه زمان زندگانى احمد پسر نوه‌اش (كه شرح حال او را بعنوان ابو عامر اندلسى احمد نگارش داده‌ايم) از رجال اوائل قرن چهارم و يا اواخر قرن سيّم هجرت بوده است. (ص 639 ج 1 س)

ابن شيبان‌

در اصطلاح رجالى حسين بن احمد بن شيبان است.