خراسان حضرت رضا ع را وليعهد نموده و لباس سياه رسمى آل عباس را بلباس سبز تبديل داد مردم دلگير شدند، در اوّل محرم دويست و دويم بخلافت ابراهيم بيعت كرده و مأمون را خلع نمودند، ابراهيم نيز در حدود دو سال خلافت كرد، همينكه مأمون عزيمت بغداد داده و در خلافت خود مستقرّ گرديد تمامى مردم منصرف و خود ابراهيم نيز تقريبا تا نه سال ديگر متوارى و مختفى بود تا بسال دويست و دهم هجرت در لباس زنانگى دستگير شد، بحضور مأمون جلب و مورد عفو گرديد، در رمضان دويست و بيست و چهارم در شصت و دو سالگى در سامره درگذشت. نوادر و قضاياى غريبه بدو منسوب ميباشد و از اشعارش بدست نيامد. شكله كه نام مادر ابراهيم است كنيزكى بوده سياه رنگ عظيم الجثّه و بهمين جهت او را تنين (اژدها) ميگفته‌اند و بدينجهت ابراهيم، سياه‌چرده بوده است. (ص 7 ج 1 كا و 319 ج 1 تى و 552 ج 1 س)

ابن شلمغانى- محمد

- بن على همان است كه بعنوان شلمغانى نگارش داده‌ايم.

ابن شمون‌

در اصطلاح رجالى بفرموده وافى محمد بن حسن بن شمون است.

ابن شميل- نضر

- بن شميل بن خرشة بن يزيد، بصرىّ الاصل و الولادة، مروىّ النشأة و الاقامة، ابو الحسن الكنية، تميمى مازنىّ القبيلة، اديبى است نحوى لغوى فقيه محدّث، از مشاهير ادبا كه از خليل بن احمد عروضى و ديگر فصحاى عرب اخذ مراتب علميّه نمود، در ادبيّات و فقه و حديث و علم بوقايع عرب حظّى وافر داشت و عاقبت در اثر ضيق معيشت از بصره عازم خراسان گرديد، سه هزار تن از فضلا و ادبا مشايعتش كردند، در مرو اقامت گزيد و در آنجا مال كثيرى اندوخت، بين او و مأمون عباسى نوادرى بوقوع پيوسته است. كتاب الانواء و كتاب السلاح و كتاب الصفات و كتاب غريب الحديث و كتاب المصادر و كتاب المعانى و غيرها از تأليفات او است. وى در روز آخر سال دويست و سيّم يا چهارم هجرت در مرو درگذشت.

(ص 77 ف و 4583 ج 6 س و 291 ج 2 كا و 238 ج 19 جم)