مدرسه نوريّه تدريس مى‌كرد، بالخصوص حكمت را بسيار خوب ميگفت و نظارت اوقاف مدرسه نيز بدو مفوّض گرديده بود و از تأليفات او است:

1- حاشيه تجريد خواجه 2- شرح شافيه ابن حاجب 3- شرح قواعد العقائد خواجه 4- شرح كافيه ابن حاجب كه سه شرح صغير و كبير و وسيط بر آن نوشته است، كبيرش موسوم به بسيط بوده و وسيط هم نامش وافيه و متداول است 5- شرح مختصر الاصول ابن حاجب 6- شرح مطالع 7- منهج الشيعة فى فضائل وصى خاتم الشريعة كه بنام سلطان اويس بهادر خان تأليفش كرده و بسال هفتصد و پانزدهم يا هفدهم يا هيجدهم هجرى قمرى وفات يافت. ظاهر بغية الوعاة سيوطى آنكه وفاتش در موصل واقع شد و صريح بعضى ديگر آنكه در تبريز وقوع يافته است، تشيّع و تسنّن او نيز محل ترديد ميباشد چنانچه صريح ذريعه و تمايل روضات مبنى بر تشيّع بوده ولى بعضى ديگر بشافعى بودنش تصريح كرده‌اند.

(كف و ذريعه و ص 223 ت و غيره)

ابن شرقاوى- احمد بن شرقاوى‌

- مالكىّ المذهب، خلوتىّ المشرب، ابن شرقاوى الشّهرة، خلفىّ البلدة، كه بشهرى خليفه نام از بلاد صعيد مصر منسوب و از فضلاى قرن حاضر چهاردهم هجرت ميباشد كه در هزار و سيصد و شانزدهم هجرى در شصت و شش سالگى درگذشته و از تأليفات او است:

1- تشطير بردة البوصيرى 2- نصيحة الذاكرين و ارغام المكابرين 3- المورد الرحمانى و هرسه در قاهره چاپ شده است. (ص 372 مط)

ابن شريح- محمد

- بن شريح بن احمد، رعينى اشبيلى قارى، مكنّى به ابو عبد اللّه، معروف به ابن شريح، از قرّاء قرن پنجم هجرت ميباشد و كتاب الكافى فى القرائات السبع كه در مكّه چاپ شده از او است و در سال چهار صد و هفتاد و ششم هجرت درگذشت. (كف و غيره)

ابن شعبه- حسن‌

- بن على بن حسين بن شعبه، حرانى يا حلبى، مكنّى به ابو محمد، معروف به ابن شعبه، از قدماى علماى اماميّه قرن چهارم هجرت ميباشد كه عالمى است عامل فقيه فاضل محدّث جليل القدر متبحّر، از