ابن شرف- محمد بن سعيد

- يا محمد بن ابى سعيد محمد بن احمد بن شرف اندلسى قيروانى، اشبيلىّ الولادة و النشاة، ابن شرف الشّهرة، ابو الفضل و ابو عبد اللّه الكنية، از اعاظم ادبا و شعراى اندلس ميباشد كه كاتب شاعر نحوى، در اكثر علوم متداوله خبير، در اصول نظم و نثر بصير، بلكه در كثرت ملاحت و مقبول طباع بودن، كلمات ضرب المثل و اقوال حكيمانه و اشعار طريفه‌اش بسيار است.

انتقاداتى بر معظم شعراى زمان جاهليّت و اوائل اسلام داشت، بسيارى از اقوال ايشان را موهون مى‌دانست و بعضى ديگر را كه قابل مدح بوده مى‌ستود. نحو را از محمد بن جعفر قزاز و علوم ديگر را از اساتيد ديگر وقت اخذ كرده و از اشعار او است:

از آثار قلمى او است:

1- ابكار الافكار در ادبيات 2- سر البر 3- نحج النصح كه ارجوزه است و در سال چهار صد و شصتم هجرت درگذشت. (كف و ص 37 ج 19 جم و 638 و 751 ج 1 س)

ابن شرفشاه- حسن‌

- بن محمد بن شرفشاه، سيد جليل القدر علوى حسينى، استرآبادىّ البلدة، ابو محمد يا ابو الفضائل الكنية، ركن الدين اللّقب، بيشتر به سيد ركن الدين ملقّب، از اكابر و اعيان علماى اوائل قرن هشتم هجرت ميباشد كه جامع علوم عقليّه و نقليّه بلكه در هردو رشته، موصوف به علّامه و كانون ذكاوت و فطانت بود. در بدايت حال از موطن خود بمراغه رفت، نزد خواجه نصير طوسى بكسب علوم متنوعه پرداخت تا از خواصّ تلامذه وى شد و بديگران تقدّم يافت، رئيس اصحابش گرديد و نزد ملوك تاتارى نيز تقرّب داشت. هنگام مسافرت خواجه او نيز ملازم ركاب بود، تا بعد از وفات خواجه بموصل رفت و در آنجا اقامت گزيد، در