ديگر ايشان بدستيارى شاه اسمعيل صفوى و ديگر مزاياى تاريخى ايشان موكول بتواريخ و سير است. (ص 1727 ج 3 س)

آل ثوابه- يا بنى ثوابه‌

- خانواده علم و فضل و ادب و انشا و كتابت است كه به ثوابه (بر وزن كناره) بن خالد يا يونس منسوب و اصل ايشان از نصارى و يونس مذكور نيز حجام و به لبابة معروف و يا خود لبابه نام مادر ايشان بوده است. از افراد اين خانواده ابو العباس احمد بن محمد بن ثوابه (متوفى بسال 273 يا 277 ه ق- رعج يا رعز) و برادرش جعفر و پسرش محمد و برادرزاده‌اش محمد بن جعفر بوده و نيز از ايشان است ابو الحسين ثوابه و او آخرين كسى است از علما و فضلاى اين خانواده كه با ابن النديم متوفى بسال 385 ه ق- شفه) ملاقات كرده است. شرح‌حال اشخاص مذكور و غير ايشان از افراد اين خانواده موكول بكتب مربوطه ميباشد.

(ص 144 ج 4 جم و 187 ف و 326 ج 10 عن و غيره)

آل جلاير- يا ايلكانيان‌

- عنوان دولتى است معروف از شعب چنگيزيان كه بعد از انقراض ايلخانيان شعبه ديگر ايشان در سال هفتصد و سى و ششم يا چهل و پنجم هجرت از طرف امير شيخ حسن بن امير حسين بن آقبوغا بن ايلكان بن جلاير در عراق عرب تشكيل يافته و بغداد را كرسى حكومت قرار داد، آذربايجان كه كرسى حكومت ايلخانيان بود نيز مسخّر ايشان گرديد، بلكه اران و خراسان و موصل و بلاد ارمن و بلاد روم را نيز بحيطه تصرف آورده‌اند. محض انتساب ايلكان جدّ عالى مؤسّس مذكور كه از امراى كيخاتو خان ايلخانى مذكور ذيل بوده به ايلكانيان مشهور و بجدّ اعلايش به آل جلاير و دولت جلايريه معروف و هريك از افراد ايشان را به ايلكانى و جلايرى موصوف دارند.

چهار تن از ايشان كه عبارت از شيخ حسن مؤسّس مذكور و پسرش امير شيخ اويس و سلطان حسين و سلطان احمد پسران شيخ اويس است حكومت كرده‌اند تا در سال هشتصد و سيزدهم هجرت آخرين ايشان سلطان احمد بدست قره‌يوسف تركمانى‌