خبر ميمنت اثر آزاد شد، خودش نيز قبلا در مكّه معظّمه بشرف اسلام مشرّف شد، بدو بيعت و دو هجرت و نماز دو قبله موفق گرديد.

در تمامى غزوات و مشاهد حاضر، بعد از وفات آن حضرت نيز ملازم حضور حضرت امير المؤمنين ع و در محاربات آن حضرت نيز حاضر بود تا آنكه جمعى از بيعت خلافت آن حضرت مخالفت ورزيدند، ابو رافع گفت اين قضيه را حضرت رسالت خبر داده است پس تمامى خانه و زمين خود را كه در خيبر و مدينه داشته فروخته و در هشتاد و پنج سالگى در ركاب حضرت امير المؤمنين ع بكوفه رفت و در آنجا از طرف آن حضرت خازن و متصدى بيت المال گرديد و دو پسرش عبد اللّه و على نيز كاتب آن حضرت بوده‌اند.

بعد از شهادت آن حضرت باز در حضور امام حسن مجتبى ع بمدينه مراجعت نمود و امام مجتبى نيز نصف خانه حضرت امير المؤمنين ع را با يك زمين ديگر از اراضى خراجيه بدو عنايت فرمود. بعد از وفات او (كه بنابراين در عهد حضرت امام مجتبى يا بعد از او بوده) پسرش عبيد اللّه همان زمين را بيكصد و هفتاد هزار درهم يا دينار فروخت. بعضى وفات او را در همان سال شهادت حضرت امير المؤمنين ع نوشته‌اند كه سال چهلم هجرت بوده است.

ابو رافع گويد روزى شرفيابى حضور مبارك حضرت رسالت ص را تصميم كردم و ديدم كه آن حضرت در خواب و يا غشوه وحى ميباشد و مارى در گوشه خانه خزيده است، از خوف بيدارى آن حضرت، مار را نكشته و در ميان مار و آنحضرت خوابيدم كه اگر آسيب و گزندى هم باشد بمن متوجه شود و آن وجود نازنين سالم بماند. آن حضرت بيدار شد و آيه خاتم‌بخشى حضرت امير المؤمنين ع را كه آيه: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ‌ است همى خواند پس آن حضرت فرمود حمد سزاى پروردگارى است كه على را بمنتهاى مرام خود رسانيد و و گوارا باد على را مقامى كه او را بر ديگران تفضيل داده است. ابو رافع گويد: آن حضرت رو بمن كرده و سبب آنجا خوابيدن مرا استفسار نمود اينك قضيه مار را عرضه‌