نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 8 صفحه : 428
فصل دويم (از خاتمه) در بيان قبائل و خانوادههاى مصدر بلفظ آل
آل ابى اراكه
ميمون بن ابى اراكه و بشير و شجره پسران ميمون، اسحق بن بشير، على بن شجره، حسن بن شجره از بيوتات شيعه و از اجلّاى محدّثين بوده و احاديث بسيارى از ائمّه اطهار ع روايت نمودهاند. خود ابو اراكه هم كوفى و از اصحاب حضرت امير المؤمنين ع بوده و ممدوح بعضى از علماى رجال ميباشد.
نام او در جائى بنظر نرسيده و دور نيست كه همان ابو اراكه باشد.
(تنقيح المقال و ص 13 ج 5 عن)
آل ابى جامع
بنابر آنچه در اعيان الشيعه ضمن شرححال شيخ احمد بن على بن حسين بن محيى الدين بن حسين بن محيى الدين بن ابى جامع حارثى گفته خانواده علم و فضل بزرگى است كه در اصل از اهالى جبل عامل بودند، بعضى از ايشان بعراق رفته و برخى در نجف اقامت گزيدند و عموما از نسل شيخ عبد الصمد حارثى برادر شيخ بهائى هستند. ايشان اخيرا به آل محيى الدين شهرت دارند و از آنرو كه يكى از اجداد ايشان جامعى در جبل عامل بنا نهاده و بدينجهت به ابو جامع شهرت داشته اولاد و خانواده او نيز بجهت انتساب او به آل ابى جامع مشهور شدهاند. آل شراره و آل شرف الدين و آل فخر الدين و آل مروه كه تماما در نجف سكونت دارند از شعبات همين خانواده آل ابى جامع بوده و تماما از نسل شيخ عبد الصمد فوق ميباشند.
(ص 154 و 155 و 156 ج 10 عن)
آل ابى جراده
در فصل اوّل خاتمه بعنوان بنى ابى جراده مذكور شد.
آل ابى الجعد- رافع
- غطفانى اشجعى كوفى، عبارت از سالم و عبيد و زياد پسران ابى الجعد است كه هرسه از خواص اصحاب حضرت امير المؤمنين ع بوده و يزيد بن زياد بن ابى الجعد و رافع بن سلمة بن زياد بن ابى الجعد
نام کتاب : ریحانة الادب فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب نویسنده : مدرس تبریزی، محمدعلی جلد : 8 صفحه : 428