شصتم هجرت عازم جنان گرديد و لفظ «سر» هم مادّه تاريخ او است. مشهور علماى رجال آنكه پدرش شاذان نيز كه از اكابر محدّثين ميباشد پسر خليل است و بعضى ديگر، نام پدرش را خليل گفته و شاذان را لقب خليل مى‌دانند و مطلب چندان اهميتى ندارد و در صورت اقتضا موكول بكتب رجاليّه است.

ابن شاذان- محمد

- بن احمد بن على بن حسن (حسين خ ل) بن شاذان، كوفى قمى، مكنّى به ابو الحسن، از اكابر علماء و فقهاء و مشايخ اماميّه ميباشد كه از اساتيد و مشايخ ابو الفتح كراجكى (متوفّى بسال 449 ه ق- تمط) و نجاشى (متوفى بسال 450 ه ق- تن) بوده و از تأليفات او است:

1- ايضاح دفائن النواصب در مثالب 2- البستان يا بستان الكرام 3- مناقب امير المؤمنين ع كه حاوى صد منقبت از فضائل آن حضرت بوده و از صدوقين نقل اخبار كرده است، شيخ كراجكى نيز همين كتاب را بسال چهار صد و دوازدهم هجرت در محاذى باب مستجار از مسجد الحرام از خود مؤلف كه استادش ميباشد روايت نموده و همين است كه در السنه به مناقب ابن شاذان معروف، تمامى روايات آن از طريق عامّه مأخوذ و در مستدرك الوسائل، همين كتاب مناقب را با كتاب ايضاح مذكور يكى دانسته است، لكن موافق تحقيق عميقى كه در ذريعه كرده هريكى از آنها كتابى مستقّل بوده و موضوع هريكى غير از ديگرى است و شيخ جعفر بن قولويه دايى خود ابن شاذان، يا دايى مادر و يا دايى پدرش بوده است (على الخلاف). اما احمد بن على قاضى قمى، پدر محمد كه نيز بابن شاذان معروف و كنيه‌اش ابو العباس است از فقها و مشايخ اماميّه و مؤلف كتاب الامالى و زاد المسافر بوده و نجاشى هم بواسطه پسرش محمد مذكور از او روايت مى‌كند. سال وفات هيچ‌يك از پدر و پسر بدست نيامد، لكن از رجال اوائل قرن پنجم بوده‌اند.

(ذريعه و ص 570 ت و 500 مس و 68 هب و كتب رجاليه)

ابن الشاذكونى‌

سليمان بن داود منقرى بعنوان شاذكونى نگارش داده‌ايم.

ابن الشاطر

انصارى دمشقى فلكى، از منجّمين و رياضيّين قرن هشتم هجرت ميباشد، زيجى تأليف كرده كه به زيج ابن الشاطر معروف و محل‌