بن جعفر عقيلى بعد از وفات محمد بن مسلم فوق كه در جايى بنظر نرسيده تا چهار صد و نود و نهم هجرت حكومت كرده و در همين سال در هشتاد سالگى فوت نمود و حكومت بنى عقيل منقرض گرديد.

(ص 127 ج 3 فع و 236 ج 2 كا و 191 لس)

بنى عمار بجلى‌

كوفى دهنى يا آل عمار، در اصطلاح رجالى خانواده عمار بن معاويه، يا جناب بن عبد اللّه مكنّى به ابو معاويه پدر معاوية بن عمار مشهور است. بهرحال عمار بن معاويه از ثقات اصحاب حضرت صادق ع بوده و او را ابن صالح و ابن جناب و ابن ابى معاويه نيز گويند چنانچه خانواده‌اش را آل عمار نيز اطلاق مى‌كنند و اطراف مسئله موكول بكتب رجاليّه است.

بنى عمار

يا آل عمار، يكى از دول صغيره طرابلس غرب است كه مؤسّس آن ابو يحيى يا ابو بكر عمار يا ثابت بن عمار ميباشد كه در سال هفتصد و بيست و چهارم هجرت بنى حفص را كه حكمران آن نواحى بوده‌اند مقهور و از حكومت منفصل نمود و اين دولت را تشكيل داد و هفت تن از ايشان تا سال هشتصد و دويم يا سيّم هجرت حكمران آن نواحى بودند تا آخرين ايشان عبد الواحد بن ابى بكر بن محمد بن ثابت از طرف ابو فارس شانزدهمين حكمران بنى حفص مغلوب و از طرابلس اخراج و دولت بنى عمار منقرض گرديد.

كتابخانه ايشان بسيار مهم و محتوى زياده بر يك مليون كتاب بوده و همه آنها در محاربات صليبى تلف شدند. (ص 425 ج 1 عن و 121 ج 3 فع و 1364 ج 2 س)

بنى عمودى‌

خانواده علميه بزرگى است از اولاد تاج العرفا شيخ سعيد بن عيسى عمودى كه نسب ايشان بابو بكر خليفه موصول و خرقه ايشان بشيخ ابو مدين مغربى منتهى است. جمعى از ايشان علوم ظاهرى و مقامات ولايت را جامع بودند و جدّ ايشان شيخ سعيد مذكور از كبار مشايخ صوفيّه و كراماتى بدو منسوب و در ششصد و هفتاد و يكم هجرت در حضرموت فوت و جمله: عرش سما- 671 مادّه تاريخ او است:

(ص 261 نور سافر)