و نميمه و سعايت و سخن‌چينى او بوده و اين كنايه در عجم نيز مصطلح و اشاره بشعله‌ور كردن آتش شرّ و فساد و فتنه و سعايت است و نميمه را هم كه وسيله اشتعال نايره فتنه و عداوت ميباشد حطب (هيزم) گويند و گاهى بجهت تاكيد در افاده اين معنى لفظ حطب را به رطب (تر) مقيد سازند كه هيزم تر بواسطه دود و دخان بدتر و آزار و اذيّتش ديگر بيشتر ميباشد. يا بقول بعضى مقصود از حطب در كلمه حمالة الحطب هيزم جهنّم است كه وى بجهت آزار و اذيّتهاى گوناگون آن حضرت حامل بار گران هيزم و عذاب جهنّم ميباشد. نگارنده گويد وجوه مذكوره اصلا منافى هم نبوده و همه آنها ممكن بلكه واقع نيز همين است و اخسر من حمالة الحطب از امثال دائره ميباشد. بارى اصل اسم زن ابو لهب (چنانچه اشاره شد) مابين جميله و صخره و عورا مردّد و يا بقول بعضى نام اصليش نيز مانند كنيه‌اش ام جميل و عورا (كه بمعنى زن يك‌چشمى است) لقبش بود زيرا چشم ديگرش موافق خبرى كه در وافى از كافى كلينى روايت نموده از صدمه يك سيلى ابو لهب فروريخته بوده است و نقل آن خبر موجب اطناب است.

ام جميل- فاطمه بنت خطاب‌

- خواهر عمر بن خطّاب است.

ام جميل- فاطمه‌

- بنت مجلل بن عبد اللّه بن قيس كه كنيه ام جميل داشته از فضلا و عقلاى ادباى زنان و از سابقين بدين مقدّس اسلامى بود، با حاطب بن حارث بن مغيره ازدواج كرده و دو پسر محمد و حارث نامى از وى بوجود آمد، با شوهرش حاطب بحبشه رفته و بعد از مرگ حاطب باز با دو پسرش بمدينه برگشته است. در باب بهبودى يافتن پسرش محمد كه بآتش سوخته بوده شرفياب حضور مبارك حضرت رسالت گرديد و تقاضاى دعاى خير نمود پس در اثر دعاى آن حضرت شفا يافت.

(ص 366 در منثور)

ام جندب‌

كنيه سه تن از نسوان صحابه ميباشد كه يكى از ايشان رمله مادر ابو ذر غفارى است.

ام جنوب‌

بنت نميله از محدّثين عامّه است.