ابن اليعقوبى- احمد بن ابى يعقوب‌

- بعنوان يعقوبى نگارش داده‌ايم.

ابن يعيش- ابراهيم‌

- بن احمد بن عبد اللّه بن يعيش، مكنّى به ابو اسحق، معروف به ابن يعيش، از محدّثين عامّه ميباشد كه كتاب مسندى تأليف كرده و در اواخر بهمدان رفت و در سال دويست و پنجاه و هفتم درگذشت.

(ص 3 ج 6 تاريخ بغداد)

ابن يعيش- عمر

- بن يعيش سوسى نحوى، از تلامذه ابن معلى قاضى سوسيه و مرجع استفاده نحوى اكثر فضلاى اسكندريه بوده و هم در آنجا درگذشته است. در سال چهار صد و نود و هشتم هجرت كتاب سيبويه را درس ميگفته و سال وفاتش بدست نيامد. (ص 500 ت)

ابن يعيش- يعيش بن على بن يعيش‌

- اديب نحوى، اسدىّ القبيلة، موصلىّ الاصل، حلبىّ الولادة و النشأة و المدفن، ابو البقاء الكنية، ابن يعيش و ابن الصانع (الصائغ خ ل) الشّهرة، از فضلاى ادبا و اكابر نحويّين و ائمّه فنون عربيّه ميباشد و بالخصوص در نحو و صرف بغايت ماهر و از اساتيد قاضى ابن خلّكان و مرجع استفاده اكثر فضلاى حلب بوده و از تأليفات او است:

1- حاشيه شرح ابن جنى بر تصريف مازنى 2- شرح التصريف الملوكى لابن جنى 3- شرح مفصل زمخشرى كه در ليبسيك چاپ شده است. بسال ششصد و چهل و سيّم هجرت در هشتاد و هشت سالگى بنابر مشهور در حلب و يا بقول بعضى در موصل درگذشت.

(كف و ص 500 ت و 510 ج 2 كا و 222 ج 7 فع و 96 هب و غيره)

ابن يقطين‌

در اصطلاح رجالى، حسن بن على بن يقطين و پدرش على بن يقطين است.

ابن يمين- امير محمود

- بن امير يمين الدين طغرائى فريومدى خراسانى، معروف به ابن يمين، اديبى است فاضل شاعر قانع زاهد عرفان مذاق و درويش مشرب، داراى صفات حميده و اخلاق پسنديده. از اكابر عرفا و ارباب سير و سلوك بتكميل و تهذيب آداب و اخلاق صورى و معنوى پرداخته و با زراعت‌