و نظائر وى معاصر بود، در كتابى كه در طهارت تأليف كرده و داراى فوائد حسنه ميباشد از شهيد هم نقل ميكند. بسال نهصد و هشتاد و چهارم هجرت در اصفهان درگذشت.

(سطر 16 ص 402 ت)

ابن هلال- على بن هلال‌

- بن فضل بن عيسى بن محمد بن فضل، از علماى اماميّه اواخر قرن نهم هجرت بوده و يا خود اوائل قرن دهم را نيز ديده است. در كلمات بعضى از اجلّه به اوحد و افرد و اعلم و اكمل و متكلم و شيخ شيوخ الاسلام موصوف ميباشد و مؤلف كتاب الانوار الجالية لظلام الغلس من تلبيس مؤلف المقتبس است.

توضيحا مينگارد كه سيد ابن زهره از علماى اماميّه كتابى در امامت تأليف كرده و قبس الانوار فى نصرة العترة الاطهار نامش كرده و بعضى از علماى عامّه زمان علّامه حلّى در ردّ آن نوشته و المقتبس فى رد القبس ناميده و ابن هلال نيز همين كتاب انوار را در انتصار ابن زهره و ردّ كتاب مقتبس تأليف كرده و بمدافعه اعتراضات آن عالم سنّى پرداخته است و در سال هشتصد و هفتاد و چهارم هجرت از تأليف آن فراغت يافته و سال وفاتش بدست نيامد. (ذريعه و سطر 19 ص 402 ت)

ابن هلال- محمد بن سعيد

- در باب القاب بعنوان بوصيرى ابو عبد اللّه مذكور است.

ابن همام‌

در اصطلاح رجالى اسمعيل بن همام و محمد بن همام است.

ابن الهمام- محمد بن همام الدين‌

- در باب القاب بعنوان كمال الدين مذكور است.

ابن هندو- على‌

- بن حسين بن هندوى رازى، مكنّى به ابو الفرج، معروف به ابن هندو، از متميّزين اطبّا و حكماى اوائل قرن پنجم هجرت ميباشد كه در تمام اقسام طبّ و طبيعيّات و فنون فلسفه متبحّر، در فنون انشا و كتابت و شعر و ادبيّات و حسن خط نيز متمهّر، كاتب اديب و شاعر و حكيم طبيب بود. طب را از ابو الخير ابن الخمار اخذ كرده و مدتى هم منشى عضد الدوله ديلمى بوده است. از شرب خمر كراهت بى‌نهايت داشته روزى با ابو الفضل بندينچى نزد ابو الفتح منشى قابوس بن وشمگير بوده‌اند تا بعد از مشاعره و صرف طعام خواستند كه بمجلس شراب منتقل شوند