ابن نوبخت- على بن احمد بن نوبخت‌

- مكنّى به ابو الحسن، از شعراى اوائل قرن پنجم هجرت ميباشد. اگرچه بطور اجمال بعنوان نوبختى على نگارش يافته باز هم گوئيم كه وى مردى بوده درويش‌نهاد، اصلا رغبتى بدنيا نداشته و با فقر و پريشانى ميگذرانيده است و ديوان كوچكى هم دارد و از او است:

صاحب ترجمه بسال چهار صد و شانزدهم هجرت در مصر درگذشت.

(ص 675 ج 1 س)

ابن نوح ابن نهيك‌

در اصطلاح رجالى، اولى احمد بن محمد بن نوح و احمد بن على بن عباس بن نوح و دويمى عبد اللّه بن محمد نهيكى و عبد اللّه بن احمد بن نهيك است.

ابن واضح- احمد بن ابى يعقوب‌

- بعنوان يعقوبى احمد نگارش داده‌ايم.

ابن وافد يا ابن واقد

عبد الرحمن در باب اوّل (القاب) بعنوان لخمى عبد الرحمن نگارش داده‌ايم.

ابن الوتار- احمد

- بن محمد بن احمد بن عمر سلمى، مكنّى به ابو نصر، معروف به ابن الوتار، از محدّثين قرن پنجم اماميّه ميباشد كه از ابو الفضل شيبانى و ديگر اكابر وقت استماع حديث كرد، از خطيب بغدادى هم استماع نموده و گويد مذهب شيعه داشته و روايات او محل اعتماد نبوده و غير از خودم كسى را هم سراغ ندارم كه از وى استماع حديث كرده باشد. وى در سال چهار صد و بيست و نهم هجرت درگذشت. (ص 188 ج 2 نى)

ابن الوحشى- عبد اللّه بن يحيى‌

- اقليشى، مكنّى به ابو محمد، معروف به ابن الوحشى، از علما و محدّثين اوائل قرن ششم هجرت ميباشد كه در اواخر عمر خود قاضى طليطله بوده و از تأليفات او است:

1- شرح شهاب الاخبار قاضى قضاعى 2- ملخص مشكل القرآن ابن فورك‌