است كه رئيس الاطبّاى وقت خود بود، در هردو قسمت علمى و عملى طبّ وحيد عصر خود بشمار ميرفت، اكثر اهل فنّ او را بعبارت ابن سيناى ثانى معرفى كرده بلكه در معالجه و قسمت طب به ابن سينا ترجيحش مى‌دهند و بهمين جهت تبحّر و تمهّر طبّى او ميباشد كه با طبابت شهرت يافته است و الّا در منطق و فقه شافعى و اصول فقه و حديث و بيان و علوم عربيّه نيز يدى طولى داشته و مصنّفاتى در فنون مذكوره بدو منسوب دارند.

در موقع تأليف، قلم‌هاى تراشيده را نزد او ميگذاشتند او نيز رو بديوار كرده و بدون مراجعه بكتابى از حفظ خاطر و املاى قلبى مينوشته است و از تأليفات او است:

1- الشامل در طب كه با كمال آن موفق نشده است، هشتاد مجلد از آن برآمده و اگر بپايانش مى‌رسانيد سيصد مجلد ميشد 2- شرح كليات قانون ابن سينا 3- شرح هدايه ابن سينا در طب 4- طريق الفصاحة 5- موجز القانون در طبّ كه ملخّص قانون ابن سينا بوده و مهمترين كتب طبّيّه است، شروح بسيارى بر آن نوشته‌اند كه بهترين آنها شرح نفيس بن عوض كرمانى است (كه ضمن عنوان ناظم الاطبّاء اشاره نموديم). در سال ششصد و هشتاد و هفتم هجرت درگذشته و تمامى خانه و كتابهاى خود را وقف بيمارستان منصورى قاهره نموده بود. يوحنّا بن صليب نصرانى در مرثيه‌اش گفته است:

(كف و ص 268 مط و 674 ج 1 س)

ابن النقاش- محمد بن حسن‌

- بعنوان نقاش در باب اوّل مذكور است.

ابن النقاش- محمد

- بن على بن عبد الرحمن، يا عبد الواحد بن يحيى بن عبد الرحيم مصرى، ملقّب به شمس الدين، معروف به ابن النقاش، مكنّى به ابو امامه، از افاضل قرن هشتم هجرت ميباشد كه فقيه مفسّر اديب نحوى لغوى شاعر واعظ، در فنون بسيارى دستى توانا داشته و از تأليفات او است:

1- سابق اللاحق كه تفسيرى است مبسوط و در آن ملتزم شده كه از هيچكس حرفى نقل ننمايد 2- شرح الفيه ابن مالك 3- شرح تسهيل ابن مالك و غيرها. وى در سال هفتصد و