ابن منده-

عنوان مشهورى جمعى از محدّثين و مشايخ روات و علماى اخبار قرن چهارم و پنجم هجرى اصفهان ميباشد كه خانواده‌شان از خاندانهاى علم و ادب، به بنى منده معروف، مشهورترين ايشان عبد الرحمن بن محمد بن اسحق بن محمد بن يحيى بن منده (متوفّى بسال 470 ه ق- تع) و پدرش محمد بن اسحق مؤلف كتاب اسماء الصّحابه و جدّ عاليش محمد بن يحيى (متوفى بسال 301 ه ق- شا) و برادرزاده‌اش يحيى بن عبد الوهاب بن محمد بن اسحق و اين آخرى از بزرگان اين خانواده و از اكابر حفّاظ محدّثين و كثير الفضل و الرواية بوده و براى طلب حديث مسافرتها كرده است. مصنّفات بسيارى بدو منسوب ميباشد كه از آن جمله تاريخ اصفهان است و او را محدث بن محدث بن محدث بن محدث بن محدث بن محدث نيز گفته و گويند كه سلسله بنى منده در علم و فضل و معرفت حديث بنام يحيى آغاز شده و هم بنام يحيى خاتمه پذيرفت و اين شعر را بسيار ميخوانده است:

بسال پانصد و يازدهم يا دوازدهم هجرت در مولد خود اصفهان درگذشت. مخفى نماند كه بره مادر محمد بن يحيى جدّ عالى عبد الرحمن فوق از قبيله بنى عبد بوده اينك هريك از افراد اين خانواده را به عبدى نيز موصوف دارند.

(ص 404 و 406 ج 2 مه و 91 هب و 62 و 366 ج 2 كا)

ابن منده- يحيى بن عبد الوهاب‌

- فوقا مذكور شد.

ابن منده- يحيى بن عبد اللّه‌

- اصفهانى، مكنّى به ابو زكريا، معروف به ابن منده، مؤلّف تاريخ اصفهان بوده و بسال چهار صد و چهل و پنجم هجرت درگذشت و ظاهر آن است كه اين تاريخ اصفهان غير از آن، ميباشد كه به يحيى بن عبد الوهاب مذكور فوق نسبت داده‌اند. (كشف الظنون)

ابن المنذر- محمد بن ابراهيم بن منذر

- نيشابورى شافعى، مكنّى به ابو بكر، معروف به ابن المنذر، از اكابر فقها و علما ميباشد كه در اختلافات‌