اعاظم علما ميباشند روايت كرده است. شهيد اوّل و دخترش امّ الحسن فاطمه (مشهوره به سبت المشايخ) و دو پسرش ابو طالب محمد و ابو القاسم على در همان سال وفات ابن معيه از وى اجازه روايت داشته و شهيد او را بمجمع فضائل و اعجوبه زمان بودن در جميع فضائل و مآثر ستوده است.

از تأليفات او است:

1- الابتهاج فى علم الحساب 2- اخبار الامم از تلميذ و دامادش سيد احمد بن على بن مهنا نقل است كه در كتاب عمدة الطالب گويد بيست و يك مجلد از آن برآمده و از كثرت احاطه، آن قدرت را داشته است كه در صد مجلد چهار صد ورقى بپايانش رساند 3- تبديل (تذييل خ ل) الاعقاب فى الانساب 4- الثمرة الظاهرة من الشجرة الطاهرة فى انساب الطالبيين مشجرا در چهار مجلد 5- الجذوة الزينية در انساب 6- الفلك المشحون فى انساب القبائل و البطون 7- كشف الالباس فى نسب بنى العباس 8- معرفة الرجال 9- منهاج العمال فى ضبط الاعمال 10- نهاية الطالب فى نسب آل ابى طالب و كتاب عمدة الطالب مذكور فوق هم از همين كتاب مأخوذ و از اشعار ابن معيه است:

نيز وقتى از اعمال زشت بعضى از علويّين مستحضر شد بديشان بنوشت:

گويند كه ابن معيه در روايت اخبار بعضى از اسناد عالى داشته كه از خصائص وى ميباشد من جمله بواسطه پدر خود از شيخ مفيد الدين بن جهم از معمر بن غوث سنبسى كه از غلامان حضرت امام حسن عسكرى ع و از مشاهير معمرين است روايت كرده و او نيز از آن حضرت روايت نموده و ميگفته است كه از غلامان آن بزرگوار بوده و ولادت حضرت قائم ع را نيز ديده است.

(ملل و ذريعه و ص 88 هب و 404 ج 1 نى و 612 ت)

ابن المغازلى- على‌

- بن محمد بن طيب خطيب واسطى، فقيه شافعى، از علماى اواخر قرن پنجم هجرت ميباشد و از تأليفات او است: